آدم هـا می آینـد... زنـدگی می کننـد... می میـرنـد و می رونـد ... امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو... آن هـنگـام آغـاز می شـود که آدمی می رود امــا نـمی میـرد! مـی مـــانــد.. و نبـودنـش در بـودن ِ تـو.. چنـان تـه نـشیـن می شـود.. کـه تـــو می میـری.. در حالـی کـه زنــده ای ...! اعتراف نوشت:کپی از نظر سعیده جون!( http://g-tanhayi.blogsky.com )