weekly report

رفتم یه سر به وبلاگایی که لینک کرده بودم بزنم ببینم چه خبره کی هست کی نیست...خیلی عجیب بود تقریبا اکثرشون از سال ۹۲ به اینور دیگه ننوشتن به جز ۳  نفر.

خیلیا وبلاگاشون حذف، فیلتر یا رمزگذاری شده بود. ولی بازم دلم نیومد حذفشون کنم.  شاید برگشتن یه روز.

اون  زمانی که من شروع کردم به نوشتن فکر کنم شونزده هفده سالم بود.خیلی دوست دارم بدونم الان کسی هست که همسن اون موقعای من باشه و باز وبلاگ بنویسه؟ حتم دارم آدم خیلی جالبیه.الان انقد همه ویژوآل شدن و دوست دارن عکس و فیلم زندگی روزمرشون و به اشتراک بذارن که همچین احتمالی خیلی خیلی کمه.

بازم خداروشکر که زمان من هنوز خیلی  این چیزا مد نشده بود چون یه سری از کامنتای خودمو میخونم تنها حسی که بهم دست میده  مورموره. چه برسه که عکس و فیلمم میذاشتم. :)) بعد رفتم فیس بوک و اونجا هم بیشتر مطالب بقیه رو شیر میکردم و حکم بازی میکردم.اینستاگرامم که اصلا با اون اینترنت بالا نمیومد.خدارو شکر یه مدت کوتاه بعدم فهمیدم من آدم عکس گذاشتن تو اینستا نیستم. یعنی خیلی هم موقعیتای خوب پیش میومدا عکسم زیاد داشتم ولی با خودم میگفتم الان اینو پست کنم که چی بشه؟ خب به بقیه چه؟! و استوری و  پستای بقیه رو هم با جمله خب به من چه رد میکنم 

باز خوبه این گوشیای هوشمند یه آمار هفتگی به آدم میدن که در روز چند ساعت با کدوم برنامه کار کردی.فعلا فقط حس شرمندگی دارم از دیدنش.امید است کم کم ترک کنم و به نزدیک صفر برسونم.