ماه من غصه چرا...؟!

                    آسمان را بنگر...که هنوز...بعد صد ها شب و روز

                                       مثل آن روز نخست

                             گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد!

                  یا زمینی را که...دلش از سردی شب های خزان

                                   نه شکست و نه گرفت!

                                 بلکه از عاطفه لبریز شد و

                                نفسی از سر امید کشید

                        و در آغاز بهار...دشتی از یاس سپید

                                    زیر پاهامان ریخت

                  تا بگوید که هنوز...پر امنیت احسان خداست!

                                     ماه من غصه چرا؟!   

                                      تو مرا داری و من

                                        هر شب و روز

                         آرزویم همه خوشبختی توست !

               ماه من! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن

                 کار آن هایی نیست...که خدا را دارند.....

              ماه من! غم و اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید

        یا دل شیشه ایت...از لب پنجره ی عشق زمین خورد و شکست

                         با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن

                  و بگو با دل خود که خدا هست خدا هست!

  او همانیست که در تار ترین لحظه ی شب... راه نورانی امید نشانم می داد

 او همانیست که هر لحظه دلش می خواهد...همه ی زندگیم غرق شادی باشد...

                                             ماه من!

                              غصه گر هست بگو تا باشد!

                                    معنی خوشبختی

                                   بودن اندوه است...!

                     این همه غصه و غم این همه شادی و شور

                        چه بخواهی و چه نه! میوه ی یک باغند...

                              همه را با هم و با عشق بچین...

                                        ...ولی از یاد مبر

                      پشت هر کوه بلند...سبزه زاریست پر از یاد خدا

                                و در آن باز کسی می خواند

                                 که خدا هست خدا هست

                                       و چرا غصه؟ چرا؟

               *************************************************

چیز خاصی نیست!!!

راستش هدفم از درست کردن این وبلاگ...خب آدم بالاخره باید حرف دلشو به یکی بگه دیگه!!!

اما در کل دوست دارم با آدمای مختلف آشنا شم و وبلاگ نویسی این ویژگیو داره.

من یه دفتر دارم و چیزای جالبی که میخونم توش مینویسم.اونایی که فکر میکنم جالبه واستون مینویسم،اما نیست الان یه کم دیر وقته...دفترمم تو دسترس نیست....بگذریم اما بهتون قول میدم که از فردا حرفای بیشتری واسه گفتن دارم!

سخنی با رفقا!!!

سلام رفقا! ممنونم از اینکه از وبلاگم دیدن می کنید!

اگه یه خرده خسته کنندست ببخشید آخه تازه بازش کردم!

بهتون قول میدم یه چند وقت دیگه که راه افتادم بهتر میشه.

حتما حتما نظرتونو بگید!

با تشکر

parimah.