.امروز بعد یه هفته در شکوهو باز کردن.من ساعت ۶ کلاس داشتم.با این که یه خیابون بالاتر از خونمونه از اون روز که خبر فوت آقای آقاجانی رو شنیدم یه بارم از اون خیابون اصلا رد نشدم.

امروز که رفتم دیدم جلوی در واسش حجله درست کردن (درست نوشتم؟) کلی پرده سیاه و اینا.رفتم داخل دیدم همه دارن گریه می کنن ...آقای قهرمانیم که اومد از قیافش تابلو بود منتظر بهانست که تعریف کنه و منم دوباره(دوباره که چه عرض کنم صد باره) اشکم در اومد. 

نمی دونم اگه این اتفاق خدای نکرده واسه یکی از اعضای خانواده خودم می افتاد چی کار می کردم؟؟؟ لابد می مردم خودمم.خلاصه سردرد شدید الان دست از سرم بر نمی داره. تازه یه کم فراموش کرده بودم.خیلی خودم کم درد دارم اینم روش.فردا ادبیاتو نامرد می خواد از اول تا آخر امتحان بگیره.منم که می شناسید دیگه انقد خوندم بار علمی همین طوری داره تراوش می کنه از مخم