انتظار...

در حال عبور از یه برحه حساس زندگیم هستم...

دارم از یه پلی عبور میکنم که این سمتش جوونی و بی برنامگی و عشق و حال بدون برنامه ریزیه و اون سمتش وارد دنیای دیگه ای میشم...دنیای بزرگترا...دنیای مسولیت پذیری در باره ی99%  اتفاقایی که تو زندگیت میفته...

بخوام عادلانه قضاوت کنم، شاید هنوز خیلی بچه باشم که برم سر کار و  یه زندگی مستقل برای خودم و دور از خانوادم شروع کنم...اگه بخوام خودمو با همسن و سالام مقایسه کنم...خیلی  مسافراتا هست که من هنوز نرفته بودم...خیلی خوش گذرونیااا... گردشااا... مهمونیااا...خیلی کارا که آدم واسه انجامش شوق و ذوق داره.

اما خیلی وقته تصمیم گرفتم خودمو با هیچ کسی مقایسه نکنم.دلم میخواد لایف استایل خاص خودمو داشته باشم.

تو این چند ماهی که تکلیفم مشخص بشه بارها و بارها فکر کردم....تصمیم درستی گرفتم به نظرم.چون این چیزیه که میخوام و میدونم هرگز از انجامش پشیمون نمیشم.

خدایا ازت ممنونم.چون بهم نشون میدی لیاقت چیزی که میخوامو دارم.چون هیچوقت دست رد به سینم نمیزنی.

الانم درسته که 9 ماه گذشته که دارم روی این پل هی میرم و میرم و میرم....ولی یه جورایی ته دلم روشنه که بالاخره میرسم...

چون هم از ته دلم تورو باورت دارم، هم خودمو.