زندگیه داریم؟

حقیقتا الان به جای اینکه بترسم یه لبخند محوی گوشه لبمه.

نبودن وودوو هر چقدر که دردناک بوده واسم تا الان، حداقل دیگه خیالم راحته که جاش امنه وسط این هیری ویری.

چون گربه ی بغلی ای نیست و بخوای بگیریش بدتر فرار میکنه و میره یه جای دست نیافتنی،همیشه به این مساله فکر میکردم که اگه یهو زلزله اومد یا جنگ شد یا ساختمون آتیش گرفت، چطوری باید وودوو رو بگیرم و نجاتش بدم.

خیلی خوشحالم که امشب این دغدغه رو ندارم. :) 

پ.ن. از روزی که پامون رسید این تهران همش آماده باشیم :))) ای تف.